σησαμίτις

-ίτιδος, ἡ, Α

1. ως επίθ. α) (για την γη) αυτή που είναι σπαρμένη με σουσάμι

β) (για έδεσμα) αυτή που είναι παρασκευασμένη με σουσάμι

2. το φυτό σησαμίς*, η ρεζεντά.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σήσαμον «σουσάμι» + επίθημα -ῖτις, -ίτιδος (πρβλ. θαμν-ῖτις)].